Rozdział X Początek zemsty

          Obudziłam się o siódmej dwadzieścia. Miałam tylko około dwudziestu minut na przygotowanie się, bo o siódmej czterdzieści dwa miałam autobus. Szybko wstałam i pobiegłam do łazienki. Tam wzięłam szybki prysznic i w samym ręczniku wróciłam do pokoju. Ponieważ pogoda nie była za ładna. Wyjęłam z szafy komplet białej bielizny i ubrałam ją. Następnie wyjęłam brązowe rurki, białą bokserkę, jasny sweterek i karmelową chustę. Do tego dobrałam czarne trampki i wszystko założyłam za siebie.

Włosy uczesałam i związałam w wysokiego kucyka. Zrobiłam jeszcze lekką kreskę wokół oczu, spakowałam się i zeszłam na dół. Jacob już kończył jeść śniadanie i wychodził z domu.

    - Hej – powiedziałam.

    - Elo – rzucił tylko, zarzucił na siebie kurtkę i wyszedł z domu. Ponieważ był już pełnoletni, rodzice kupili mu motor, którym jeździł do szkoły.

          Weszłam do kuchni i zrobiłam sobie tosty z serem, które szybko zjadłam. Następnie dałam Aironowi jeść i wypuściłam go na dwór. Sama założyłam za siebie moją ramoneskę, wyszłam z domu i go zamknęłam. Przyspieszonym krokiem ruszyłam na przystanek.

          Okazało się, że uciekł mi autobus. Przyjechał pięć minut przed czasem. Nie pozostało mi nic innego, jak czekać na następny, który miał być o ósmej trzydzieści osiem. Byłam pewna, że na pierwszej lekcji mnie nie będzie, kiedy obok przystanku zatrzymał się jakiś motor. Chłopak na nim ściągnął kask i wtedy zorientowałam się, że jest to Cole.

    - Może podwieźć? – zapytał. Uśmiechnęłam się do niego szeroko.

    - Wiesz, że życie mi ratujesz? – powiedziałam i założyłam kask.

    - Czyżby ci uciekł autobus? – kiwnęłam głową i wsiadłam na motor, obejmując rękami szatyna. – Trzymaj się mocno.

          Ruszyliśmy. Jeden samotny dreszcz przeszedł po moim ciele. Jechaliśmy z zawrotną prędkością. Jechaliśmy po pustej, dość szerokiej drodze, więc Cole mógł sobie poszaleć. Dopiero w mieście trochę zwolnił. Kiedy dojechaliśmy pod szkołę, zsiadłam z motoru i ściągnęłam kask. Razem ruszyliśmy do szkoły. W pewnej chwili zaczęłam przyglądać się chłopakowi.

    - Przestań się tak na mnie patrzeć, bo oskarżę się o molestowanie – powiedział.

    - Bo jest „co” molestować – bąknęłam.

    - No jest. Na przykład to – oznajmił z uśmiechem i zaczął macać swoje mięśnie.

    - Pff – prychnęłam. – To już ja mam większe fałdy na brzuchu, niż ty te swoje „mięśnie” – mruknęłam i zaczęłam przyglądać się swojemu brzuchowi. – Kurde, przytyłam!

    - Typowe słowo wypowiedziane przez kobietę to „przytyłam”.

    - Mam nadzieję, że zmieszczę się w tą sukienkę na bal – powiedziałam do siebie.

    - Co do balu….Załóż jakąś seksowną bieliznę, to zabawimy się w toalecie – powiedział i zaczął ruszać brwiami w górę i w dół uśmiechając się przy tym szyderczo.

    - Zboczeniec! – jęknęłam i wbiegłam do szkoły. Zaraz za mną do szkoły wszedł Cole śmiejąc się wniebogłosy. Podszedł do mnie i objął ramieniem.

    - No przecież żartowałem – zaśmiał się. Spiorunowałam go wzrokiem.

    - No mam nadzieję – warknęłam. – Chyba, że chcesz stracić możliwość posiadania dzieci – zagroziłam.

    - Wtedy przynajmniej nie będą mi potrzebne zabezpieczenia, jak pójdę z tobą do…

    - Erotoman! – jęknęłam i złapałam się za głowę. – Erotoman i seksocholik!

    - Dobra, dobra. Uspokój się, bo jeszcze mi tu zemdlejesz

    - Debil. Po prostu debil – mruknęłam.

          Gdy skończyły się lekcje, wyszłam na dziedziniec i czekałam na Jace’a. Kiedy się pojawił, przywitaliśmy się i ruszyliśmy na parking, gdzie chłopak zaparkował swoją czarną Skodę Fabia. Wsiedliśmy do samochodu.

    - Na co idziemy? – zapytałam szatyna.

    - A na co chcesz?

    - Na Transformers : Wiek zagłady – powiedziałam zadowolona.

    - Lubisz to? – zapytał i spojrzał na mnie na chwilkę, bo zaraz musiał z powrotem patrzyć się na drogę. – Dziewczyny raczej wolą jakieś romansidła.

    - Nienawidzę tych całych romansów. Nuda, kompletna nuda. Wolę jakieś fantasy, filmy akcji, science fiction…No tego typu. Dlatego uwielbiam filmy z serii Transformersów.

    - Jesteś jedyną dziewczyną, jaką znam, która lubi ten film – powiedział lekko zaskoczony.

    - Jestem oryginalna i jedyna w swoim rodzaju – stwierdziłam i wyszczerzyłam swoje śnieżnobiałe zęby.

    - Co za skromność – prychnął.

          Kiedy dojechaliśmy pod kino, Jace wysiadł jako pierwszy i otworzył mi drzwi. Kupiliśmy bilety na seans 3D i ruszyliśmy na salę. Zajęliśmy swoje miejsca i czekaliśmy, aż skończą się reklamy i zgasnął światła.

    - Idziesz z kimś na ten bal? – zapytałam szatyna.

    - Tak, z dziewczyną.

    - Znam ją?

    - Tak, chodzi z Tobą do klasy. Laura, kojarzysz? – kiwnęłam twierdząco głową.

    - Dlaczego ja się dopiero teraz dowiaduję?

    - Życie – mruknął. Nie dane nam było dłużej rozmawiać, gdyż skończyły się reklamy, a na ekranie pojawiła się informacja, aby założyć okulary. Zrobiliśmy to i chwilę później byliśmy pogrążeni w oglądaniu filmu.

          Po seansie wyszliśmy z kina gawędząc o filmie. Kiedy byliśmy blisko samochodu, wpadł na mnie jakiś mężczyzna.

    - Przepraszam – powiedziałam, jednak mężczyzna nie zwrócił na to uwagi, ale dalej się we mnie wpatrywał. Po chwili odszedł. – Dziwak – burknęłam.

    - Zdarzają się tacy – Jace wzruszył ramionami i wsiedliśmy do samochodu.

          Chłopak odwiózł mnie pod dom, gdzie pożegnaliśmy się i weszłam do środka.

 ***

          Reszta dnia minęła mi na odrabianiu zadań, za to następny na nudzeniu się lekcjach i odrobieniu zadania domowego. Dopiero około godziny osiemnastej zaczęłam przygotowywać się na bal. Wzięłam prysznic i dokładnie umyłam włosy. Następnie owinięta w ręcznik i turban na głowie wróciłam do pokoju. Najpierw pomalowałam paznokcie na kolor miętowy, a potem przebrałam się w sukienkę i buty.

( te dwa wisiorki z krzyżykiem również)

Moje włosy były już tylko trochę wilgotne, więc wzięłam lokówkę i je zawinęłam. Dzięki temu powstał efekt ślicznych loków. Zawsze żałowałam, że mam proste włosy. W lokach wyglądałam o niebo lepiej.

          Zrobiłam jeszcze makijaż i stanęłam przed lustrem. Wyglądałam o wiele inaczej, niż na co dzień. Sama siebie nie poznawałam.

          Nagle zadzwonił dzwonek do drzwi, a chwilę później usłyszałam krzyk mamy, że Cole przyszedł. Powiedziałam, że zaraz schodzę. Poprawiłam jeszcze fryzurę, założyłam dwa łańcuszki z krzyżem i zeszłam na dół. Kiedy chłopak mnie zobaczył, wpatrywał się we mnie z otwartą buzią i nie mógł wydusić z siebie słowa.

    - Coś nie tak? – zapytałam zmieszana. Mama tylko uśmiechnęła się do mnie szeroko.

    - C-co? Nie!…Wyglądasz…śliczne – powiedział i uśmiechnął się szeroko. Odwzajemniłam to i ruszyliśmy do drzwi.

    - Bawcie się dobrze – krzyknęła mama i wyszliśmy z domu.

    - Czy ty aby na pewno jesteś Naomi? – zapytał, kiedy wsiadaliśmy na jego motor. – W ogóle nie jesteś do niej podobna.

    - Operacje plastyczną sobie zrobiłam. Dla ciebie kotku – powiedziałam i pogładziłam chłopaka po policzku. Ten tylko prychnął, pokręcił głową i odpalił swój motor.

    - Co do wczoraj…Jakbyś jednak zmieniła zdanie, to mam gumki – oznajmił. Uśmiechnęłam się pod nosem.

    - No mam nadzieję. Nie mam zamiaru jeszcze raz zajść w ciążę - zaśmiałam się. Dopiero wtedy zrozumiałam, jakie głupstwo palnęłam.
    - Jeszcze raz? - zdziwił się i odwrócił w moją stronę. - Jesteś w ciąży?
    - Oj przestań. Nie łap mnie za słowa. Po prostu się przejęzyczyłam - wykręcałam się. - Lepiej już jedź - bąknęłam i odwróciłam głowę w bok. Chłopak westchnął i ruszył

          Pod szkołę dojechaliśmy chwilkę później. Cole pomógł mi zsiąść z motoru i zabrał ode mnie kask.
    - Może mi wytłumaczysz... - zaczął.
    - Przecież ci mówiłam, że to tylko zwykłe przejęzyczenie - przerwałam mu. Chciał coś powiedzieć, ale nie pozwoliłam mu. - Weź człowieku odpuść - warknęłam łapiąc szatyna za rękę i prowadząc na salę gimnastyczną.
          Wiedziałam, że nie dużo brakowało, a Cole dowiedział by się o wszystkim. Nie chciałabym, żeby dowiedział się o tym. Do tej pory wiedziała o tym tylko Lindsay i moja rodzina, a ja wolałabym, aby tak zostało.
          Kiedy tylko pojawiliśmy się na sali, od razu podbiegła do mnie Eva odciągając od chłopaka.
          Wyglądała ślicznie. Długie włosy rozpuściła na odkryte ramiona. Była ubrana w białą sukienkę przez ramiączek do połowy ud. Miała ona czarny, gruby pasek zaraz nad pępkiem. Do tego ubrała czarne szpilki, dzięki którym była mojego wzrostu, a może nawet i wyższa.
    - Dlaczego nie mówiłaś nic, że idziesz na bal z Colem? - zapytałam cała w skowronkach.
    - A czy to jest ważne? - mruknęłam.
    - No nie mów, że on ci się nie podoba. Przecież wiem, że jest inaczej.
    - Nie interesują mnie faceci - bąknęłam, a dziewczyna spojrzała na mnie trochę przerażona.
    - To ty jesteś lezbą? - szepnęła. Zaskoczyła mnie tym pytaniem, bo nie miałam tego na myśli. W odpowiedzi wybuchłam tylko śmiechem. - Czyli, że nie?
    - Jasne, że nie. Nie miałam tego na myśli - zaśmiałam się. - Po prostu nie ufam facetom. Wiesz, kiedyś taki jeden mnie skrzywdził i jak na razie nie mam zamiaru z żadnym być.
    - Ale chyba nie chcesz być samotna do końca życia, prawda? - kiwnęłam przecząco głową. - No! Mam zamiar przyjść kiedyś na twój ślub. Najlepiej, żeby twoim ukochanym był Cole - stwierdziła z uśmiechem, na co trzepnęłam ją dłonią w ramię. Dziewczyna jednak zignorowała ten ruch. - O, i jeszcze jakbyście mieli trójkę takich małych szkrabów. Dwóch chłopców przystojnych jak Cole i dziewczynka śliczna, jak jej mama - zaśmiała się.
     - Błagam, przestań! - jęknęłam z zdegustowanym wyrazem twarzy.
     - Dobra, dobra. Ale przemyśl tę koncepcję.
     - Skończ! - warknęłam i wróciłam do Cole'a. W oddali usłyszałam tylko głośny śmiech Evy.
     - Masz tatuaż? - zapytał chłopak z szyderczym uśmiechem. - Rodzice pozwolili?
     - Nie - mruknęłam. - Podrobiłam ich zgodę.
     - Ouuuu. Niby taka potulna dziewczynka, a jednak ma pewne grzeszki na sumieniu - zaśmiał się.
     - Jak każdy - wzruszyłam ramionami. Wtedy puścili piosenkę zespołu Evanescence pod tytułem "Lost in Paradise". Była to jednak z moich ulubionych. Uśmiechnęłam się pod nosem, kiedy stanął przede mną Cole i uśmiechnął szarmancko.
     - Zatańczysz?
     - Jasne - powiedziałam z uśmiechem i ruszyliśmy na środek sali. Owinęłam ręce wokół szyi chłopaka, a on położył swoje na moich plecach. Szatyn uśmiechnął się szeroko i przycisnął do siebie jeszcze ciaśniej, przez co przez moje ciało przeszedł dreszcz. Nasze twarze dzieliło zaledwie kilka centymetrów. Moje serce zaczęło szybciej bić, a oddech był coraz bardziej niespokojny. Gdy Cole popatrzył mi prosto w oczy, od razu odwróciłam wzrok.
          Reszta balu minęła normalnie. Rozmawiałam z dziewczynami, tańczyłam i tego typu rzeczy. Kiedy nadeszła godzina dwudziesta druga, wszyscy zaczęli się zbierać do domu. Wyszłam przed budynek i czekałam na Cole'a, który pojawił się chwilkę później. Wymieniliśmy uśmiechy i ruszyliśmy w stronę jego motoru. Założyliśmy kaski. Najpierw na pojazd wsiadł szatyn, a zaraz później ja, obejmując go mocno i ruszyliśmy w stronę mojego domu. Dojechaliśmy pod niego kilkanaście minut później.
     - Naomi, mógłbym u ciebie skorzystać z toalety? - zapytał, kiedy zsiadłam z motoru.
     - Jasne - odrzekłam, odłożyłam kask i ruszyłam do drzwi. - Chodź - zachęciłam go ruchem ręki.
          Weszliśmy do środka. Ojca i brata nie było, bo pojechali do chorej babci, została tylko mama. Powiedziałam chłopakowi, aby starał się być cicho i wskazałam mu gdzie jest toaleta. Sama ruszyłam do kuchni. Kiedy zaświeciłam światło...zamarłam. Do oczu naleciały mi łzy, a nogi stały się wiotkie. Upadłam na ziemię i wpatrywałam się w stół kuchenny z przerażeniem.
         Chcecie wiedzieć co leżało na stole? Było to zakrwawione ciało mojej matki...

-------------------------------------------------------------

Wiecie...dopiero teraz zrozumiałam, że jestem uzależniona od zabijania. Chyba muszę się zapisać do Towarzystwa AZ (Anonimowych Zabójców). Szkoda tylko, że takie coś nie istnieje :c

Dobra, komentujcie, hejtujcie i wgl. Byle tylko były to szczere opinie xD

I chciałam wam wszystkim bardzo podziękować. Adze Pass, Sasie, Alice, Dagmarze (która od pewnego czasu nie komentuje :c), Afrodycie, Tyśce, Sitzu (która również już nie komentuje) i Paulince c: Jeśli kogoś pominęłam, to przepraszam.
Jestem wam bardzo wdzięczna, że ze mną jesteście i komentujecie c: